vrijdag 23 april 2010

Eerlijkheid duurt het langst

Gister op weg naar de tram 2 vond ik een verzekeringspas op de weg van een ongelukkige. Ik zal zijn achternaam achterwege laten, privacy etc. Vandaag ging ik maar langs de deuren, zoekend naar een naamplaatje dat overeen zou komen met de naam op de pas. Het valt me op dat niet zo veel mensen naamplaatjes op hun deuren hebben. Gezien het koopwoningen zijn had ik wel verwacht dat iedereen heel graag hun label op de deur zou plakken.

Gelukkig had de persoon in kwestie wel zijn naamplaatje en belde ik maar even aan. Na 20 seconden ging de deur open. "Is dit uw pas?" vroeg ik met alle vol vertrouwen. Hij inspecteerde het kaartje en zei na 10 seconden met opluchting: "Hij is van mijn zoon." Hij zei dat hij zijn zoon erbij haalde, echter kwam hij terug met een groen biljetje. Zijn zoon wist helemaal niet dat hij hem kwijt was geraakt maar durfde waarschijnlijk zichzelf niet te tonen. Na een goede, stevige maar vooral vriendelijke handdruk liep ik weer richting huis, 5 euro rijker =)

TyKH